Biologisch afbreekbaar is niet genoeg

Het is een spannende tijd voor materiaalontwikkeling op het gebied van zowel hernieuwbare als afvalbronnen. Zoals professor Chris Cheeseman van het Imperial College het zegt: "Afval is slechts grondstof die nog geen nut heeft gevonden."

Er zijn veel mogelijkheden waar, althans in het huidige afvalinzamelsysteem, materiaalproductie onwaarschijnlijk is in stedelijke scenario's - wat jammer is, omdat steden zoveel afvalstromen produceren. Een interessant voorbeeld is Eskilstuna in Zweden, waar de gemeente verplicht dat consumenten voedselverspilling, papieren verpakkingen, metaal, plastic en kranten scheiden. Dit specifieke model biedt een afvalstroom met een relatief 'schone' gemengde voedselafvalstroom die op verschillende manieren kan worden gebruikt naast composteren, maar dit is ongewoon. Hoe meer scheiding van materialen, hoe meer kans.

Een vooruitstrevende gemeente, Eskilstina levert de kleurgecodeerde afvalzakken (gemaakt van plastic). Glas wordt ook gerecycled, maar consumenten brengen het zelf naar de plaatselijke faciliteit. Interessant is dat naast de recyclingfaciliteit ReTuna ligt, 's werelds eerste winkelcentrum dat alleen gerecyclede, geregenereerde en duurzaam geproduceerde producten verkoopt.

Hoewel veel vooruitgang is geboekt bij de ontwikkeling van biomaterialen met landbouwafval van rijst, kokosnoot en palmbladeren, lijkt de meerderheid van de consumenten zich niet bewust van de vereiste intercontinentale scheepvaart, energie en stookolie. Een bamboe houdbeker en wegwerpbord met palmblad worden geleverd met een olieachtig prijskaartje. Hieruit volgt dat de volgende evolutie van productproductie, evenals biodegradatie of recycling, zich moet richten op de plaats.

Hoe langer het gebruik, hoe duurzamer een object wordt. Luxe goederen, waar de waarde van de objecten hun leven verlengt, is hier een interessant voorbeeld van. Maar er kan ook een plaats zijn voor schuldvrije wegwerpartikelen, waar materialen worden geproduceerd met energiezuinige processen en later biologisch worden afgebroken, voedingsstoffen leveren of snel worden gerecycled met energiezuinige processen. In Azië bestaat een lange geschiedenis van bladeren die als voedselverpakking fungeren. In India worden lokaal gemaakte Chai-kleikoppen, eenmaal gebruikt, teruggebracht naar de aarde.

Tijdens DDW op VEEM zal ik Biophilica tonen, een materiaal dat plantaardig, lokaal, biologisch afbreekbaar en recyclebaar is. Kom alsjeblieft langs en ga verder met de discussie.