Designer Dialogues: Michela Castagnaro

Hoi Michela, kun je ons wat meer over je werk vertellen?

Mijn huidige werk zie ik als een interpretatieproces. Ik werk ondertussen ook met Sander Wassink samen. Samen leiden we de studio en doen we wat projecten. Op het persoonlijk vlak probeer ik gewoon te doen wat ik leuk vind. Ik experimenteer nu met keramiek. Schilderen heb ik ook altijd leuk gevonden en dat is zeker iets dat ik wil blijven doen. Anders dan tijdens mijn tijd in Milaan heb ik nu de ruimte om mijn eigen ontdekkingsreis te maken.

Als we het inderdaad over ervaringen uit het verleden hebben; wat is jouw achtergrond?

Ik kom vanuit de architectuur, maar al vroeg in mijn carrière wist ik dat ik geen architect wilde worden. Wanneer je jong en afgestudeerd bent, zijn er nog weinig zekerheden als het gaat over wat je werkelijk wil of kan doen. Daarom heb ik er destijds toch voor gekozen een andere weg te bewandelen.
Ik verhuisde naar New York waar ik ervaring heb opgedaan in een kunstgalerie, door verschillende werkzaamheden aan te sturen. Naast het werk bij de galerie hielp ik ook een Iraanse kunstenaar bij zijn projecten. Op die manier kon ik verbonden blijven met twee aspecten: aan de ene kant het regelwerk en aan de andere kant creatieve vrijheid.

Ik werd compleet verliefd op New York. De energie die ik daar voelde heb ik nergens meer ervaren. Het was een enorm bevredigende ervaring die mijn latere positie en werk heeft gestuurd. Terug in Europa had ik het zwaar omdat ik op de een of andere manier die energie moest hervinden.

Terug in Milaan kreeg ik de kans om met Rossana Orlandi te werken. Ik heb zo'n 5-6 jaar in haar galerie gewerkt. We hadden een sterke band en ik heb heel erg veel van haar geleerd. Ze is een krachtige persoonlijkheid en een unieke vrouw. Het was een fantastische leerschool. Ik werkte voor verschillende designers en kunstenaars en begon te merken dat ik te veel de rol van assistent had. Ik miste het om met eigen handen iets te maken.

Nu voel ik me thuis in Eindhoven. Ik koppel geen deadlines aan mijn doelen. Tot nu toe doe ik wat ik leuk vind en zie wel waar het me brengt.

Dus je zit een beetje tussen het regelen en het creatieve in?

De twee delen afzonderlijk kunnen je niet bieden wat ze samen wel kunnen. Alles draait om de balans. Wanneer je creatief bent, kun je zonder structuur leven, maar een beetje structuur brengt wel weer balans.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Ik word altijd geïnspireerd door kunst. Een paar jaar geleden ging ik elk weekend naar exposities met schilderijen. Ik pakte zelfs het vliegtuig om de exposities te bezoeken die ik echt wilde zien. Ik hou ervan om de kleuren en de penseelstreken te bekijken, de druk, pigmenten en de hoeveelheid verf. Ik blijf bijvoorbeeld teruggaan naar Robert Delaunay en de compositie van kleuren in een van zijn zelfportretten die me blijft inspireren.
Wat ik ook erg inspirerend vind, zijn oude mensen. Ik praat graag met hen. Ze stralen een gevoel van vertrouwen en moed uit. Ook de natuur en haar kleuren zijn een heel belangrijke inspiratiebron. Je kunt je ogen uitkijken in de natuur. Ik hoef niet ver te zoeken om inspiratie te vinden.

Is ontwerpen altijd een creatief proces?

De meeste mensen zouden denken dat ontwerp synoniem staat voor creativiteit, maar ik vind dat geen vaststaand feit. Sommige ontwerpers werken erg rationeel. Ik vind die aanpak een beetje "koud", maar dat betekent niet dat het geen succes kan zijn. Veel ontwereprs hebben geen creatieve vrijheid in wat ze doen en op een bepaalde manier maakt dit gebrek het makkelijker om met dit soort professionals te werken. In mijn ervaring is het niet eenvoudig om creatieve mensen aan te sturen. Je moet veel geduld hebben. Anderzijds, wanneer je met iemand samenwerkt, moet je een goede band hebben. Mensen die zeer creatief zijn, zijn erg gevoelig als het over hun werk gaat. Je moet snappen in welke bubblezij zich bevinden. De relatie is een gevoelige relatie voor beide deelnemers. Het is een relatie die moet ontstaan, niet door die bubbleom zeep te helpen, maar door vanuit beide perspectieven een nieuwe bubblete creëren.

Tot wie richt jij je met je werk?

Door mijn werk in galerieën ben ik me gaan realiseren dat de beoogde doelgroep vaak niets of zeer weinig te maken heeft met de klanten die je werk uiteindelijk kopen. Als je iets wilt doen, moet je dat doen omdat je er zelf in gelooft. Je moet je eigen ruimte scheppen en de wereld vormen naar jouw behoefte om er iets aan toe te voegen.
Je hebt geen controle over je relaties met andere mensen. Trouwens, wie zijn eigenlijk de juiste mensen? Zijn dat de mensen die je geld geven zodat je kunt blijven doen wat je leuk vindt? Of de mensen die houden van wat je doet en zien dat je gevoelig bent, maar die geen geld hebben om je werk te kopen? Als je geen bedrijf bent, moet je misschien niet denken in targets. Je moet gewoon blijven doen waar je van houdt. Als je dat vol liefde doet, met gevoel en passie, komt er iemand voorbij die er aandacht voor heeft.

Ter afsluiting: je hebt het een paar keer gehad over de balans tussen twee tegenstellingen. Is dat iets dat je belangrijk vindt in je werk?

Ik denk het wel, omdat ik zelf op zoek ben naar die balans. Vind je dat ik in balans ben?
 
Ik ben erg gevoelig. Ik vind het daarom belangrijk om mijn emoties in balans te houden. Wanneer ik iets creëer, probeer ik altijd de kracht van mijn emoties vrij te geven. Ik denk dat balans voor iedereen belangrijk is, de balans in jezelf en in de wereld daarbuiten.

Het volledige interview met Michela Castagnaro vind je in de eerste editie van BLANK SPACE MAGAZINE. Je kunt BLANK SPACE MAGAZINE hier volgen.

Interview: Corrandino Garofalo & Joan Vellve Rafecas / Fotografie: Manon Vosters / Tekstschrijver: Mats Horbach / Vertaler: Double Dutch