#heyddw: Ciao Margherita Soldati

Hey Margherita! Bedankt voor het vrijmaken van je tijd voor dit interview! Kun je ons iets meer over jezelf en je studio vertellen? Wat is je achtergrond? Jouw naam en veel van je werken klinken Italiaans, maar je woont en werkt in Amsterdam.

Hey DDW! Ik kom oorspronkelijk uit Italië, waar ik in Turijn Industrieel Ontwerp heb gestudeerd. Ik heb een Nederlandse moeder en ik denk dat dit deels de reden was om direct daarna naar Amsterdam te verhuizen. Daar werkte ik een jaar voor Maurizio Montalti bij Officina Corpuscoli en haalde ik mijn diploma Art and Design aan de Gerrit Rietveld Academie. Een jaar geleden heb ik mijn bureau geopend en ondanks dat ik veel voor mijn werk op reis ben, woon en werk ik officieel in Amsterdam.

We zagen je #heyddw-bericht met je Uncomfortable Chair en houden van je benadering: iedereen is bekend met de vorm en het concept van “de” standaard plastic stoel, en hoewel jouw stoel daar op een bepaalde manier wel op lijkt, zit er toch een andere boods

Dit jaar kreeg ik de kans een maand op Aruba te werken bij een instelling die Ateliers '89 heet om onderzoek te doen naar het probleem van plastic afval. De eerste paar weken verzamelde ik plastic afval van de straat en het strand en onderzocht ik diverse vormen en structuren die ik hiermee zou kunnen maken. Ik besloot om het gevoel van ongemakkelijkheid dat we hebben bij het zien van al het plastic afval in ons leven om te zetten in een alledaags voorwerp dat iedereen herkent. Deze stoel heb ik zo gemaakt dat hij ongemakkelijk zit. Hoewel de structuren waar de stoel uit bestaat complex en gedetailleerd zijn en er flexibel, plooibaar en zacht uitzien, voelen ze tegelijkertijd koud, rigide en ongemakkelijk aan.

Wat kenmerkt jouw ontwerpstudio?

Tastbaarheid, denk ik. Ik werk veel met zintuigen, met name met tastzin. Deze ontwikkeling is begonnen met een grote fascinatie voor hoe het menselijk brein werkt en hoe dit kan worden ‘geactiveerd’ door zintuiglijke stimulering. Ik zie het lichaam als een platform waar ervaringen worden geproduceerd. De afgelopen jaren heb ik onderzocht hoe de stimulering van tastbaarheid ons leven kan verbeteren, vooral bij mensen met Alzheimer en dementie. Om deze visie tot uiting te brengen, bestudeer ik bepaalde materialen en texturen die het juiste zintuiglijke effect teweeg kunnen brengen en gebruik die in nieuwe voorwerpen, structuren en oppervlakken die op kleinschalige objecten kunnen worden aangebracht of standaard bouwkundige elementen kunnen veranderen.

We zagen dat je veel in het buitenland hebt gewerkt en tentoonstellingen hebt gehouden, bijvoorbeeld in Italië, Noord-Amerika en Aruba. Hoe vertaal je deze ervaringen in je werk?

Ik denk dat er in elk land een ander idee bestaat over wat design is en hoe het tot uiting kan worden gebracht of zichtbaar gemaakt kan worden. In Italië leerde ik dat design 'form follows function' betekent. In Nederland moest ik mijn idee over wat ‘functie’ is of zou kunnen zijn weer veranderen. In de Caraïben leerde ik dat design en kunst alleen relevant zijn als je er een verhaal mee kunt vertellen of er emoties en gevoelens mee kunt uitdrukken. Ik denk dat dit me helpt om de manier waarop ik mijn werken maak voortdurend te veranderen en dat ik er hierdoor vanuit een steeds ander perspectief naar kan kijken. Ik zet hierdoor ook vraagtekens bij de functie van creatieven in onze maatschappij en hoe deze in veel meer omgevingen gewaardeerd zouden kunnen worden.

Je hebt je werk laten zien tijdens een overzichtstentoonstelling over verantwoord gebruik van plastic georganiseerd door Yksi Expo, Dutch Design Foundation (DDF) en Searious Business. Gebruik je voornamelijk plastic als materiaal? En waar werk je momentee

Ik gebruik verschillende materialen. De afgelopen jaren heb ik bijvoorbeeld veel met textiel gewerkt. Maar op dit moment richt ik me inderdaad voornamelijk op plastic afval, en onderzoek ik de mogelijkheid om dit voor tactiele toepassingen in nieuwe projecten te gebruiken.

Op welk werk of project ben je het meest trots?

Ik heb niet echt een 'favoriet'. Ik ben trots als mijn werken of installaties, die vooral zintuiglijk (tast en geur) zijn, het publiek kunnen verrassen. Ik ben blij als het werk de dagelijkse sleur even doorbreekt en kan communiceren met de zintuigen en een reactie of stimulans opwekt. Zo is mijn werk 'Corrimano' een tactiel oppervlak dat een trapleuning bedekt. Mensen zien het vaak niet eens en hun reactie als ze automatisch hun hand op de leuning leggen als ze de trap oplopen, is onbetaalbaar.

Wat is het meest bijzondere dat je ooit hebt gemaakt of ontworpen?

Ik denk een 3D-gedrukte tactiele textuur ter grootte van een servet die ik gebruikte als vervanging van een echt servet naast het bord van een oude man met Alzheimer die aan het lunchen was. Hij had moeite met eten en had niet zoveel trek meer. Wat gebeurde was dat hij langzaam met zijn vinger op en neer over de textuur begon te wrijven, terwijl hij met zijn andere hand in hetzelfde ritme het eten naar zijn mond bracht. Heel even activeerde of stimuleerde de tactiele structuur zijn hersenen om hem te helpen eten. Een magisch moment.

Is er iets specifieks dat je graag nog zou willen bereiken?

Ik wil met mijn werken graag meer ruimte voor tactiliteit maken in ons dagelijks leven. We moeten niet alleen op ons gezichtsvermogen vertrouwen, maar ons ook bewust zijn dat we al onze zintuigen kunnen gebruiken. En over het algemeen wil ik meer op een architectonische schaal werken en met grotere ruimtes spelen en experimenteren, maar dat komt nog wel.

Als je één iemand in de wereld zou mogen kiezen om mee samen te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper of iemand anders), wie zou dat dan zijn en waarom?

Ik zou graag eens werken met wetenschappers en psychiaters die me meer inzicht kunnen geven in hoe ons brein werkt en hoe dat ons gedrag beïnvloedt. Als hij nog zou leven, zou ik graag samenwerken met Oliver Wolf Sacks! 

In 2019 of 2020 neem je samen met een groter collectief deel aan de Dutch Design Week (DDW). Wat verwacht je van je eerste DDW?

Ik ben er nog steeds uit wat ik komende herfst of volgend jaar ga exposeren, maar kijk ernaar uit om een breed en internationaal publiek te ontmoeten en de gelegenheid te hebben om ideeën en opvattingen uit te wisselen, feedback te krijgen en indrukken op te doen. Confrontatie levert mij altijd veel op.

Is er nog iets dat je wil delen met de DDW-community?

De komende maanden onderzoek ik hoe plastic afval in tactiele structuren en oppervlakken kan worden gebruikt om nieuwe ontwerpen te maken. Ik werk ook aan een aantal draagbare instrumenten waarmee ik met dit helaas overal ter wereld te vinden materiaal kan reizen en werken. Neem gerust contact op als je vragen of opmerkingen hebt. Ik hoop snel de nieuwe resultaten te kunnen laten zien!

Hey ontwerper! Wil jij ook gefeatured worden op onze website? Gebruik #heyddw bij je Instagram posts en wie weet ben jij de volgende!