Designer Dialogues: Harm & Elke

Het is nog vroeg, maar desondanks is het zwarte t-shirt van Harm al bevlekt. Je dacht niet: ik trek voor het interview eens iets anders aan?

Harm: Ik had zo'n vraag al verwacht. 'Hoeveel zwarte t-shirts heb je?' of 'hoe maak je de keuze 's ochtends?'. Nee, dit is hoe ik ben. Alleen in plaats van een lange broek draag ik nu een korte broek, want de zon schijnt.

Elke: Harm wil niet opgedirkt worden, nee. Onze werkplaats is ook niet schoon gemaakt, of zo.

De sfeer zit er prima in. Misschien ook wel een beetje door de vermoeidheid. Zijn jullie wakker?

Elke: Nee, maar dat kan ook nog wel even duren. Die niet-slaap-weken hakken er wel in.

Ze zeggen dat jonge kinderen je drie jaar slaap kosten.

Harm: In drie jaar kost het je drie jaar.

Elke (terwijl ze naar buurhond Doortje wijst, die naast de tafel op haar rug in de zon ligt): Eigenlijk willen we nu gewoon dat. Gewoon heerlijk lekker chillen.

Collega's vragen zich weleens af hoe Harm en Elke het toch doen. De afgelopen jaren werd het gezin uitgebreid, met Tijm (3) en Fie (1). En toch bleef het bedrijf groeien, met vorig jaar de gang naar een grotere ruimte op Sectie-C.

Elke: Die grotere ruimte was wel echt nodig. Ik kon niet meer normaal bewegen, liep alleen maar tegen mijn stagiaires aan.

Harm: Deze ruimte een droom? Toen we hier kwamen hadden we zo iets van: die ruimte zou vet zijn. En nu zitten we er. Dat is tof. Verder was het afgelopen periode met de kinderen vooral: als we maar stabiel blijven en niet terugvallen.

Deze zomer zijn er even geen stagiairs over de vloer. Een bewuste keuze, om aan nieuwe projecten te kunnen werken. Het was moeilijk daar tijd voor te vinden, tussen alle productie en onderhoud door.

Elke: Maar voor ideeën gaan we niet zitten. Die komen als we bezig zijn en dan hebben we het erover op de fiets. Als Harm de kans krijgt, maakt hij nog een technische tekening op de computer. Maar meestal heb ik tegen die tijd al een paar mallen gemaakt.

Harm: En dan is ze boos als het nog niet helemaal klopt. Elke doet dingen vaak meteen, wil altijd rennen. Soms moet ze van mij even stilstaan. Ik kijk er vaak wat technischer tegenaan, wil het liever even uitwerken. Maar nee, we doen geen drie maanden over een concept.

Beiden zaten ze op SintLucas Boxtel, waar ze elkaar leerden kennen, en daarna op de Design Academy Eindhoven. Heel vroeger wilde Harm binnenhuisarchitect worden, Elke lerares tekenen en rekenen. Nu runnen ze samen een 'keramiekfabriek' in Tongelre.

Elke: We willen overigens geen ontwerpers zijn. Dat vinden we zo'n 'hoog' woord. Ik ben gewoon een maker.

Harm: We werken allebei liever met onze handen en door te maken vinden we nieuwe vormen. Als je iets gemaakt hebt, snap je het beter. We zijn geen kunstenaars. Die gaan heel erg vanuit een soort gevoel een verhaal visualiseren. Wij proberen meer iets te maken - een productlijn neer te zetten - die een gevoel opwekt. Maar hoog op ons lijstje staat dat het functioneel moet zijn.

Elke: Het is dan wel porselein, maar niet van dat porselein dat alleen met kerstmis uit oma's kast mag en waar je met fluwelen handschoentjes aan moet zitten. Je moet het in de vaatwasser kunnen gooien en dagelijks kunnen gebruiken.

Harm: Onze kinderen eten ervan." Samen lachend: "Wij niet."

Elke zet de interviewer binnen aan het werk. Het is er helemaal niet zo’n rommeltje. Alles is gelabeld, ook voor de stagiaires. Elke laat vervolgens stap voor stap zien hoe een kopje te maken. Van de twee is zij de 'kleier', de keramiekliefhebber.

Harm: Als mijn vriendin iets met hout zou hebben, dan was dat waarschijnlijk waar we nu veel mee zouden werken.

Elke: Keramiek verveelt gewoon niet. Maar het is geen licht werk. Ik merk dat ik weer wat sterker moet worden. Tijm en Fie hebben te veel van mijn spierballen gekregen.

Vaak zijn er stagiaires over de vloer, maar Harm en Elke hebben geen vast personeel. Ze doen dus alles zelf. Van het maken van de mallen en de productie, tot de fotografie, de administratie, het inpakken en ja, ook het vuilnis wegbrengen.

Harm & Elke lachend in koor: Soms.

Elke: Het is allemaal misschien tijdrovend, maar ook is het fijn om alles in eigen hand te hebben. Het werkt in ons voordeel, want we zijn van niemand afhankelijk en alles kan en mag. Ik wil het altijd nu hebben.

Harm: Liever gisteren.

Toch zit er een maximum aan jullie huidige productiecapaciteit. Gaat er ooit personeel komen?

Elke: We hebben het er weleens over, maar we hoeven nu nog geen 'nee' te verkopen aan potentiële klanten. Aan de andere kant: ik was gisteren nog aan het mopperen dat we geen twintig uur in een dag hebben.

Harm: Ik denk dat groeien als bedrijf niet het doel is, bij ons. We willen dit in stand houden, altijd weer nieuwe producten hebben. Die nieuwe producten vragen ze op beurzen altijd als eerste naar. Nu zijn we bijvoorbeeld met een tafeltje bezig.

Wanneer gaan jullie even een momentje nemen om even terug te kijken op wat er allemaal al bereikt is.

Harm: We staan eigenlijk weinig stil, ja. Dat moet denk ik vaker. Maar er is aan de andere kant ook altijd wel wat te verbeteren. De webshop bijvoorbeeld.

Elke: Op de site staan publicaties tot aan 2015. Daarna niets meer. Maar trots zijn we wel hoor. Dit bedrijf, hoe het er nu uitziet, was niet per se ons plan. We doen gewoon. En waar we over vijf jaar staan, geen idee.

Harm: We gaan gewoon doen en maken.

Het volledige interview met Harm van den Nieuwenhof en Elke van den Berg is te lezen in de tweede uitgave van BLANK SPACE MAGAZINE. Meer lezen? Volg BLANK SPACE MAGAZINE hier.

Interview: Thomas Dal / Fotografie: Anniek Mol en Saskia Overzee / Tekstschrijver: Mats Horbach