GEO-DESIGN: Junk

Design Academy Eindhoven initieerde het GEO-DESIGN platform als reactie op de groeiende behoefte aan ruimte voor experiment en concrete ondersteuning voor jonge ontwerpers en onderzoekers. In het hoofdstuk ‘Junk’ onderzoeken de alumni van Design Academy Eindhoven de wereldwijde systemen van afgedankte dingen, van satellietkerkhoven tot onverkochte modeartikelen en de plasticsoep in de Noordelijke Grote Oceaan.

De expositie was gecureerd door ontwerper en onderzoeker Martina Muzi en Joseph Grima, directeur van Design Academy Eindhoven. Samen selecteerden zij achttien projecten met opvallend verschillende benaderingen van ontwerp en onderzoek. De projecten zien afval als een barometer voor consumptie en productie en als onderwerp van intercontinentale diplomatie.

Het project Accumulation/Landscapes of the Plastisphere van Shahar Livne bijvoorbeeld kijkt naar de The Great Pacific Garbage Patch. Dit alsmaar groeiende eiland van afval begint de vormen aan te nemen van een nieuw continent, bevolkt door een kolonie van microbieel leven met de naam Plastisphere. Ze gebruiken het plastic als hun woning of als voeding. Zo heeft deze nieuwe vorm van leven de potentie de plasticsoep om te zetten in een katalysator voor evolutie. In een serie video’s en opnames wordt de bezoeker in het Van Abbemuseum uitgenodigd het leven op dit nieuwe continent te onderzoeken.

Het project The Transboundary Loophole van Noud Sleumer kijkt naar afval op het land. Elk jaar produceren wij wereldwijd 40 tot 50 miljoen ton aan elektronisch afval. Van dit e-waste wordt slechts 20 procent daadwerkelijk gerecycled. De overige 80 procent verdwijnt in een obscuur circuit van illegale internationale handel. De definitie van e-waste is nogal dubieus en handelaren maken daar handig gebruik van door afval als tweedehands goederen te bestempelen. Zo wordt het afval door het ene land geëxporteerd als bruikbare voorraad en geïmporteerd door het andere als afval. Zo ontstaat er een groot aantal afvalbergen maar tegelijkertijd ook een hele nieuwe industrie. Noud maakt deze afvalbergen inzichtelijk in een atlas gemaakt met gebruik van satelliet afbeeldingen. De locatie gebonden verhalen worden zichtbaar gemaakt op ansichtkaarten met daarop een symbolisch object.

Ieder van de achttien projecten had een andere benadering op afval. De helft van de achttien tot de verbeelding sprekende projecten was te zien in het museum. De andere werken waren te bezichtigen in locaties verspreidt over het centrum van Eindhoven, zoals De Bijenkorf, Sissyboy en De Witte Dame. Door de expositie te verspreiden over meerdere locaties zochten ze de verbinding met de stad op.