#heyddw: Hi Studio boing

Hi Ingmar! Zou je in een paar zinnen kunnen omschrijven wie je bent, waar je vandaan komt en waarom je ontwerper bent geworden?

OK. Mijn naam is Ingmar Nieuweboer, ik kom uit Eindhoven en heb me sinds anderhalf jaar met Studio boing gevestigd in Rotterdam. Waarom ik ontwerper geworden ben… Ik weet het niet. Ik weet wel waarom ik geen architect geworden ben. Omdat architecten te veel moeten. Althans, op de universiteit. Ik studeerde bouwkunde en had het over het algemeen erg naar mijn zin, maar ik kwam er gaandeweg achter dat bouwkunde veel meer is dan alleen het vormgeven van gebouwen. Het is ook materiaaleigenschappen leren, krachtverdelingen uitrekenen, koudebruggen... Allerlei dingen die ik niet zo relevant vond voor mijzelf. Natuurlijk moeten er mensen zijn die dat kunnen, maar ik voelde me niet als een van die mensen. Toen ben ik geswitcht naar industrial design, omdat ik daar vrijer was om te kiezen wat ik wilde doen. Het grappige is dat ik nu in mijn eigen werk toch heel architectonisch bezig ben. Ik zit echt precies tussen product design en architectuur in. Ik wil producten maken die op zichzelf klein en hanteerbaar zijn, maar opgebouwd kunnen worden tot architectonische proporties. Ik ontwerp trouwens ook omdat ik niet zou kunnen leven zonder mijn ontwerpen. Ik ontwerp in eerste instantie vooral vanuit mijn eigen behoeften. 

Op Instagram deelde je een foto van het project Office Jungle. Door de impact van het coronavirus is thuiswerken ineens een hot topic. Wat voor advies zou jij geven aan alle thuiswerkers die dit lezen?

Misschien niet per se advies, maar ik zou wel een idee willen delen waar ik momenteel mee experimenteer en wat ik “nomadisch werken” noem. Het idee is dat je probeert regelmatig nieuwe werkplekken op te zoeken in je directe omgeving. Ook juist plekken die niet bedoeld zijn als werkplekken. Dus dat je bijvoorbeeld een half uur in een lege badkuip gaat zitten met je laptop. Of een tijdje op het aanrecht in de keuken probeert te werken. Of op de grond gaat zitten met je laptop op een schoenendoos. Het leuke van dit idee is dat het overal toepasbaar is, je bewuster bezig bent met je lichaam tijdens het werken en je op een creatieve manier gaat kijken naar een (vertrouwde) omgeving. Nomadisch werken komt echter beter tot zijn recht in The Office Jungle. Ik bedoel, The Office Jungle is nu nog klein, maar uiteindelijk is het mijn doel om hele kantoren te ontwerpen volgens de principes van The Office Jungle. Op die manier zou je een soort indoor landscapes krijgen in plaats van een gebouw opgedeeld in hokjes.

Hoe ben je eigenlijk tot het idee gekomen om jouw Office Jungle te ontwerpen?

The Office Jungle begon als mijn Bachelor afstudeerproject aan de TU Eindhoven, die ik deed binnen het thema Office Vitality. De reden dat ik dit project koos was dat ik er vroeg van overtuigd was dat er iets mis was met de manier waarop onze leefruimtes, en zo ook kantoren, zijn ontworpen. Onze leefruimtes leven niet. Mijn levenskracht wordt nauwelijks aangewakkerd binnenshuis en dat vind ik nogal treurig. Die levenskracht ben ik later gaan verbinden met het concept van “wildness”. Waar de schrijver en filosoof David Abram over praat. Ik ben me daar met The Office Jungle in gaan verdiepen. Zowel op theoretisch vlak, als op ontwerp vlak. En in de leer van de fenomenologie gaan die twee vlakken goed samen. Met name de Franse fenomenoloog Maurice Merleau Ponty was en blijft een inspiratie voor mij. Zo ook het werk van de Amerikaanse psycholoog James J. Gibson. Ik denk dat als onze leefruimtes ontworpen zijn voor hun wildness dat dat de kwaliteit van leven ten goede komt. The Office Jungle is een voorbeeld van hoe zo’n leefruimte eruit kan zien.

Als je jouw website opent staat er als enige ‘On Planet Boing amphibians have the right to change their minds’. Vertel!

Ja leuk dat je het vraagt! Die zin is onderdeel van een serie waarin ik het leven op planet boing probeer te beschrijven. Planet boing is een planeet net zoals de aarde maar dan helemaal door mij ontworpen... Het hele idee van planet boing komt voort uit iets dat de populaire natuurkundige Neil deGrasse Tyson zei in een interview over UFO’s en mensen die geloven dat ze ontvoerd zijn door aliens. Hij zei iets in de trant van “mocht je ooit ontvoerd worden door aliens en je bevindt je in hun ruimteschip, probeer dan iets uit dat ruimteschip mee terug te nemen naar de Aarde, maakt niet uit wat, al is het een buitenaardse tandenborstel. Want dan heb je A. sterk bewijs dat je inderdaad bent ontvoerd door aliens en B. een uiterst waardevolle bron van informatie voor de wetenschap.” Ik dacht toen, stel ik zou zogenaamd ontvoerd zijn door aliens en ik zou mijn eigen werk opgeven als het buitenaardse souvenirtje dat ik ze had weten te ontfutselen, hoe kan je dan beweren dat mijn werk niet dat buitenaardse souvenirtje is? Neem The Office Jungle bijvoorbeeld, veel mensen die dat voor het eerst zien hebben geen idee waar het voor dient, het zou dus net zo goed buitenaards kunnen zijn. Daarnaast is de vorm complex genoeg dat het als een geavanceerde technologie beschouwd kan worden en sluit deze niet één op één aan op het menselijk lichaam waardoor het gissen blijft voor wat voor levensvorm het ontworpen is. Misschien is het ontworpen voor de mens, misschien is het ontworpen voor de hyper-intelligente-10-potige-octopussen van Mars. Zo kwam ik tot de conclusie dat het niet ondenkbaar is dat mijn werk als het ware buitenaards is. Dit geldt natuurlijk niet alleen voor mij, maar ook voor het werk van veel andere kunstenaars en ontwerpers. Ik vond dit idee gewoon heel gaaf en ik kwam er later achter dat het me ook de juiste mindset gaf om mee te ontwerpen. Dus nu zie ik mijn studio liever als een kolonie van planet boing die zich op aarde gevestigd heeft en daar wil groeien. Why make the world better if it can be made more boing, right? Overigens kan je op de instagram van planet boing meer beschrijvingen vinden.

Waar kunnen mensen een typisch Studio boing project aan herkennen?

Als je er één ziet denk je bij jezelf: boing?

Kun je ons eens meenemen in jouw ontwerpproces van A tot Z? Hoe begin je met een project en welke stappen neem je om van een idee tot een uiteindelijk product te komen?

Is van A tot E ook goed? F t/m Z moet ik nog aan beginnen namelijk. Aan het begin van een nieuw project vind ik het belangrijk om veel te experimenteren zonder duidelijk doel. Een experiment kan van alles zijn, zolang het maar een activiteit is waarvan het begin gedefinieerd is maar het einde niet. Mensen zijn hele logische wezens. Ik ben ervan overtuigd dat wat je ook doet, hoe lukraak je experimenten ook lijken, je uiteindelijk wel een rode draad vindt in die experimenten. De laatste tijd ben ik meer bezig met het ontwerpen en verbeteren van specifieke onderdelen. Dat is stap C t/m E denk ik. Dan heb je bijvoorbeeld een 3D model van een onderdeel dat C&C gefreesd moet worden en dan ga je zoeken naar een producent voor dat onderdeeltje, die laat je dan maken en dan ga je hem testen. Voldoet het, dan laat je er meer maken, voldoet het niet dan begin je opnieuw. Dat is hoe ik nu werk. 

Wat was het meest bijzondere of opmerkelijke project dat je ooit hebt gemaakt?

The Unidentified Rolling Object. Dat was mijn eerste kunstproject. Het was gewoon ontzettend grappig en wonderlijk hoe dat project tot stand kwam. Ik begon met het idee dat ik een reuze bal wilde maken van aluminiumfolie om die vervolgens door het centrum van Amsterdam te rollen. Simpel idee zou je zeggen, maar aan de uitvoering zaten nogal wat haken en ogen. Ik had bijvoorbeeld geen budget om de 250 benodigde rollen huishoudaluminiumfolie te kopen. Die heb ik verzameld door de huizen in mijn wijk af te gaan met de vraag of mensen een rolletje huishoudaluminiumfolie konden missen voor mijn project. Dat alleen al was een heel interessant proces. Sommige mensen vonden het een ontzettend leuk idee, één vader vond het zo leuk dat die speciaal voor mij naar de supermarkt is gegaan om 10 rollen te kopen. Andere mensen snapten het niet of hadden argwaan. Één man zei toen die de deur opendeed en mij zag staan “ik weet wel wat jij komt doen, jij wilt iets verkopen, nou ik heb geen interesse, doei!”. Later moest ik een locatie vinden om de bal in Amsterdam op te bouwen. Dat werd een oude scheepsbouwloods op het NDSM werf. Echter leverde dat een nieuw probleem op, dat ik nu het water over moest om de bal naar het centrum van Amsterdam te krijgen. De veerponden over het IJ bleken een doorrijhoogte te hebben die lager was dan de hoogte van de bal. Ik heb toen de GVB, het gemeente vervoerbedrijf van Amsterdam, gebeld en tot mijn verbazing waren ze bereid om speciaal voor mij en mijn reuze aluminium bal de veerpond vlak voor het aanmeren aan de overkant 180 te draaien zodat ik niet onder het pondje door hoefde. De dag zelf was een koude maar prachtige winterdag. In de ochtend scheen de zon volop en in de middag werd het mistig, wat de reuze aluminiumbal een nog vreemdere aanwezigheid gaf.

Als je nog één iemand in de wereld zou kunnen kiezen om mee samen te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper of iemand anders), wie zou dat zijn en waarom?

Patrick Ster (red. SpongeBob SquarePants). No comment.

In verband met het coronavirus gaan veel design events niet door en neemt het aantal opdrachten voor ontwerpers merkbaar af. Wat voor impact heeft het tot nu toe op jou en hoe kijk je naar de toekomst?

Ja dat beurzen en festivals niet doorgaan, dat raakt mij wel. Ik zit nu met The Office Jungle in een fase waar evenementen cruciaal zijn om naamsbekendheid te krijgen en opdrachten binnen te halen. Qua opdrachten heb ik het nu rustig. Gelukkig kan ik de ontwikkeling van The Office Jungle nog wel doorzetten. Als ontwerper blijf ik bezig. Het is vooral als ondernemer dat ik nu weinig kan doen.

Ik verwacht dat dit vanzelf wel weer op gang komt. Ik zie dit jaar als een soort spek-en-bonen-jaar. En dat is ook wel fijn op een manier. Omdat je weet dat de hele wereld nu even op pauze staat, kan je in alle rust ontwerpen. Voor mijn gevoel is alles wat ik nu doe meegenomen. Natuurlijk heb ik ook minder inkomsten en ben ik nu voorzichtiger met grote uitgaven. Maar omdat mijn bedrijfje nog ontzettend klein is zijn mijn overheadkosten goed te overzien en kom ik niet direct in de problemen. Ik hoef de crisis alleen uit te zitten.

Het enige waar ik wel tegenop zie is hoe de anderhalvemetermaatschappij evenementen zal veranderen zodra deze weer gehouden mogen worden. The Office Jungle is namelijk hands-on. Moeten mensen dan rubberhandschoenen gaan dragen als ze in The Office Jungle klimmen? Of is het voldoende als ik een flesje desinfecterende handgel neerzet waarmee mensen hun handen kunnen desinfecteren voordat ze The Office Jungle aanraken? En verder kijkend naar de kantoren van de toekomst waar The Office Jungle voor is ontworpen, hoe beïnvloedt het coronavirus de designcultuur binnen kantoren en publieke ruimtes, gaan deze nu “tastarm” ontworpen worden, zodat je niks meer met je handen hoeft aan te raken? Dat zou werkelijk mijn ergste nachtmerrie zijn.

Heb je nog een nieuwtje om te delen met de DDW-community?

Ik ben binnenkort jarig.

Hey ontwerper! Wil jij ook gefeatured worden op onze website? Gebruik #heyddw bij je Instagram posts en wie weet ben jij de volgende!