#heyddw: Hoi Pollyanna Moss

Kan je ons wat meer over jezelf vertellen? Wie ben je, waar kom je vandaan en hoe is je drang om te ontwerpen ontstaan?

Mijn naam is Pollyanna. Ik ben geboren in India, en ik ben het tweede kind in een gezin van 7 kinderen. Opgroeien in een groot, multicultureel gezin heeft grote invloed op me gehad. We kregen thuis les en brachten het grootste deel van onze tijd buiten school door, waren actief, deden mee aan het maatschappelijk werk van onze ouders en leerden van verschillende gemeenschappen. Als ontwerper wordt mijn werk beïnvloed door veel culturen en mensen. Ik creëer in dialoog met anderen. Bijvoorbeeld de vogels en de vogelaars, de schapen en de herders, de onzichtbare stad en de niet-ziende burgers. In hun wereld, op hun terrein, zijn veel verhalen voor mij om te onderzoeken. Deze perspectieven zijn cultureel en materieel, relationeel, en soms ongemakkelijk. ‘Binnen in’ deze plaatsen vind ik mezelf, en ontdek ik wat het betekent om te leven, ergens bij te horen, en verantwoordelijk te zijn. 

Je deelde je project Landschaap op Instagram met ons met de hashtag #HEYDDW. Kun je ons vertellen waar het project over gaat en wat het beoogt?

Ik ben in 2020 afgestudeerd aan de Design Academy Eindhoven met Landschaap. Landschaap vertelt het verhaal van 5 Nederlandse herders en de rassen die zij gebruiken om het Nederlandse landschap in stand te houden. Elke deken is vervilt en gemaakt van wol. Erop geborduurd staan de woorden van de mensen en de namen van de dieren die erbij horen. Deze tapijten, dekens en muurstukken zijn bedoeld om het werk van degenen die betrokken zijn bij de regeneratieve praktijk te vertellen door materiaal en ambacht.

Wat heeft het project je geleerd?

Het project heeft me geleerd deel uit te maken van het landschap, en er niet alleen maar naar te kijken. Het heeft me geleerd actief betrokken te zijn. Dat wil zeggen: te ontwerpen met levende wezens die de oorsprong van textiel zijn. Het heeft me geleerd dat we onze modellen voor samenleven moeten heroverwegen. En ik heb ook het belang van biodiversiteit geleerd, vooral binnen de fokkerij.

Wat drijft je om het persoonlijke binnen complexe systemen te onderzoeken, zoals je op je website vermeldt?

Als nieuwsgierig en gevoelig persoon vind ik het heel belangrijk om te leren over hoe we onze omgeving vormgeven en over hoe onze omgeving ons vormt. De persoonlijke verhalen bieden een subjectieve invalshoek, waarin we ons kunnen verhouden tot en verbinden met dingen buiten onszelf. Ik hou ervan om die positie in te nemen, om tussen de kieren te landen en te werken met de materie die daar bestaat. Het gaat erom het verhaal van relaties te vertellen, de verhalen van ‘ons’.

Hoe komt dit tot uiting in al je projecten, beschouw je het als gemeenschappelijke deler?

Ja, ik denk dat het een terugkerende rode lijn is. Het is te zien in het standpunt dat ik inneem, en in de manier waarop ik het project kader. In Landschaap vertel ik het verhaal vanuit een relationeel en persoonlijk perspectief tussen schapen en herders. In ander werk, bijvoorbeeld met de filminstallatie Birds I View, wordt het gezichtspunt van de vogel en dat van de vogelaars over elkaar heen gespeeld.

Wat inspireert je?

Ambachten leren van ambachtslieden en vormgeven met levend materiaal zijn 2 van mijn belangrijkste inspiratiebronnen. Ik ben ook geïnspireerd om onze gemeenschappelijke voorouderlijke emoties te gebruiken, en zoals Vinciane Despret zegt, om na te denken over en binnen te treden in het ‘Phonoceen’, het vogelgezang in een wereld met meerdere soorten.

Als je iemand in de wereld kon kiezen om mee samen te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper, of iemand anders), wie zou dat dan zijn en waarom?

Ik had onlangs de eer deel te nemen en samen te werken met een werkelijk fantastische groep fellows aan het fellowshipprogramma Symbiotic Habitat aan de Design Akademie Saaleck in Naumburg. De artistiek directeur Maurizio Montalti en hoofdmentor Eugenia Morpurgo doen beiden zeer boeiend werk op het gebied van ontwerpen voor een meer dan menselijke toekomst. Het was een geweldige ervaring en ik zou graag met hen blijven samenwerken!

Hoe heeft de pandemie je werk tot nu toe beïnvloed? Hoe kijk je terug op het afgelopen jaar?

Afstuderen tijdens de pandemie heeft me doen focussen op traag ontwerpen. Dit betekent voor mij dat ik dingen de tijd geef om zich te manifesteren. Tijd en ruimte om nieuwe vaardigheden te leren zoals tuinieren en planten verven.

Als je jezelf een vraag mag stellen voor dit interview, welke is dat dan? En hoe luidt het antwoord?

Dat is de vraag: Wat is je favoriete maaltijd? 

Mijn favoriete maaltijd op dit moment is oranje pompoensoep, langzaam gekookt in een ijzeren pan met een portie dal (linzen) erdoor gemengd, zonnebloempitten om erover te strooien en wat vers zuurdesembrood ernaast besprenkeld met olijfolie.

Heb je nieuws dat je wilt delen met de DDW-gemeenschap?

Ik deel graag interesses en gedachten. Als je meer vragen hebt of geïnteresseerd bent in mijn werk, stuur dan een berichtje naar pollyannamoss@gmail.com