Ontwerpen vanuit versimpeling en verwondering

Voor Tijs Gilde is er nogal wat veranderd de laatste tijd. Eerder werkte hij voor labels en werd hij ingehuurd als ontwerper. Tegenwoordig experimenteert hij met materialen, zoals voor Envisions. En hij doet expo-ontwerp, zoals te zien was tijdens DDW. Voor de expositie Things That Matter in Microlab Hall reageerde hij op het thema. Op onze omgang met spullen en de waarde ervan. “Voor de scenografie heb ik daarom alles gemaakt met nagenoeg niks, letterlijk door lucht als uitgangspunt te nemen”, legt hij uit. Hij blies volumes op en trok de identiteit van de rauwe ruimte verder door de aanwezige ventilatiebuizen langer te maken, ze naar beneden te laten komen en te laten eindigen in een bankje om op uit te rusten. De teksten als introductie van exposities deelde hij op in een reeks teksten waar je al lopend in een soort tunnel doorheen leest.

Ontwerpen om te reflecteren

Recentelijk veranderde hij de naam van zijn ontwerpstudio in Studio Guilty – een naam met een knipoog. “Tijs Gilde werkt nu voor die studio”, legt hij uit. Die verandering kwam voort uit de lockdown toen hij tijdelijk als art director werkte en tijd had om na te denken over de invulling van zijn bedrijf. “Art direction is contextueel interessant omdat je ook nadenkt over de identiteit van spullen, de kosten en de prijs. Hij ziet zichzelf nu meer als ondernemer met een bedrijf waar al die aspecten onder vallen. “Ik ben nu zelf een merk dat producten via mijn eigen studio verkoopt.” Zijn op trends gerichte benadering, met zijn achtergrond in trendvoorspelling en strategie, raakt meer op de achtergrond, al is zijn werk zeker gerelateerd aan de tijdgeest. “Ik zie ontwerpen als een reflectie van de constant veranderende maatschappij waarin we samen vooruit bewegen. De nieuwe generatie ontwerpt inclusiever. Het individualisme maakt plaatst voor een soort communisme, waarin ‘ik’ ‘ons’ wordt”, ziet Gilde. “Ontwerpers reflecteren op een wereld die naar de knoppen gaat, waarin ongelijkheid bestaat en onderdrukking. Dat heeft een duidelijke link met het gebruik van meer menselijke materialen en het opzettelijk niet-perfecte”, meent hij.

Fascinatie voor het experiment

Zelf reflecteert hij op de steeds verder gedigitaliseerde wereld die ingewikkelder is geworden door te ontwerpen vanuit een behoefte aan versimpeling en verwondering. Dat is een van de kenmerken van Gildes werk. Hij doet materiaalonderzoek vanuit een fascinatie voor het experimenteren met structuren, patronen, kleuren en vormen, waarbij de ontwerper nagenoeg altijd uitgaat van een cirkel, ovaal of rechthoek. Die keert hij om, draait hij een slag of rekt hij uit, om daarmee vanuit een wiskundige vormentaal te ontwerpen. Hij zoekt daarbij naar een versimpeling van de vaak complexe constructies die erachter schuilgaan. “De uitdaging is om die ingewikkelde ontwerpen met bijvoorbeeld complexe hoeken die op elkaar moeten aansluiten, toch een helder uiterlijk te geven”, zegt Gilde. Hij kijkt vervolgens naar nieuwe mogelijkheden van – seriematig – produceren en ontwikkelt (3D-)technieken om dat te realiseren.

Uitje naar de siergrindboer

Wat hem ook inspireert: een uitje langs allerlei soorten bedrijven buiten de designwereld. “Ik vind het leuk om in andere ondernemingen te kijken en inspiratie uit hun industriële technieken te halen”, zegt hij. “Ik kijk of het mogelijk is om samen te werken door een designproduct op grotere schaal te vervaardigen met gebruik van hun machines.” Zo kwam hij ook bij de siergrindboer terecht, bij wie hij regelmatig zakken vol restmateriaal in allerlei kleuren ophaalt. Hiermee experimenteert hij totdat de T-vormige tafellamp ontstaat die hij ook weer liet zien tijdens DDW, in de gezamenlijke presentatie No Soft Thing. Deze Gravel Column Light is gemaakt van kwarts, het meest voorkomende type mineraal op aarde. Het is net als zand, maar de korrel is groter, meer een soort gravel. Het stoere en stevige ontwerp is letterlijk zwaar; er gaat 9 kilo grind in één kolom. Het past bij de identiteit van Studio Guilty waarbij in dit geval ruwe en ongebruikelijke materialen een bijzondere en intrigerende materiaalkwaliteit krijgen en complexe constructies en heldere lijnen samenkomen. Het resulteert in producten die volgens de ontwerper toegankelijk en dus betaalbaar moeten zijn en waar mensen blij van worden.  Dat moet nog gaan gelden voor de vazen van keramiek die in zijn kantoor staan. Die zijn nog in de experimenteerfase en ook de gezandstraalde aluminium radiator - een stuk leuker dan de saaie cv’s – is nog een prototype. De nieuwe serie vazen van stalen industriële luchtbuizen is wel weer zo’n typisch Studio Guilty-product dat de ontwerper in de werkplaats kan maken, in elkaar zetten en verkopen in de eigen showroom. Maar ook via Instagram of op zijn website lukt de verkoop al aardig.