De indringende expositie wil bezoekers emotioneel/intellectueel betrekken door ervaringen van Iraanse vrouwen te delen. De stadionstoelen van gerecyclede hijabs, van Iraanse vrouwen van over de hele wereld, zijn een visualisatie van eenheid en hun strijd tegen culturele/maatschappelijke beperkingen.
Collectieve actie om verandering te bewerkstelligen
Vrouwenrechten blijven wereldwijd een acute kwestie, zoals blijkt uit de recente situatie in Iran. In sept. '22 stierf Mahsa Amini, een 22-jarige Koerdisch-Iraanse vrouw, nadat ze werd gearresteerd door de Iraanse zedenpolitie wegens een vermeende overtreding van de hijabwet aldaar. Dit incident veroorzaakte een wijdverspreide verontwaardiging en mensen gingen de straat op om gerechtigheid voor Amini te eisen, hoewel hun acties het risico van arrestatie en politieke vervolging met zich meebrachten. Als initiatief om een stem te geven aan hen die anders moeten zwijgen, hebben we een collectieve oproep tot actie gedaan en Iraanse vrouwen van over de hele wereld gevraagd om hun hijabs, die ze niet meer willen dragen, naar ons op te sturen. Door hun bijdrage konden wij de tentoongestelde stadionstoelen maken en collectief een traditioneel symbool van onderdrukking en onvrijheid transformeren in een middel tot empowerment. Door het 'stadionverbod' voor vrouwen om sportevenementen samen met mannen bij te wonen en de installatie met stoelen gemaakt van gerecyclede hijabs, wordt de expositie een katalysator voor het begrijpen van de diepgaande onderdrukking waarmee Iraanse vrouwen kampen.
Stadionstoelen als middel tot empowerment
Het pronkstuk van de expositie is een serie stadionstoelen, die zijn gemaakt van hergebruikte hijabs. Door middel van het procesontwerp en de procesverfijning, ondersteund door de Australische industriepartners Talon Industries en Defy Design, is er een onderscheidende combinatie van samengeperste hijabs en recycleerbare polymeren ontwikkeld. Door gebruik te maken van compressievormtechnieken krijgt het resulterende materiaal vorm, terwijl het tegelijkertijd een connectie met de cultuur-historische erfenis van de stadionstoelen behoudt, die traditioneel van composietmaterialen worden gemaakt. De hijabs van al die Iraanse vrouwen stelden ons uiteindelijk in staat om de tentoongestelde tribune te creëren en een toekomst te verbeelden waarin hijabs niet langer verplicht zijn, een utopisch visioen waarin de veerkracht van vrouwen zegeviert. De tribune van gerecycleerde hijabs wordt op die manier een krachtig symbool van deze toekomst en belichaamt de verschuiving van traditionele machtsstructuren naar moedige bevrijding.
