“Unseen Virtual” is een interactieve installatie met een 3D-geprinte Chinese tuinsculptuur. Bij BioArt Laboratories onthullen de veranderende perspectieven van de kijkers de imperfecties van de sculptuur, wat de digitale perfectie uitdaagt en de grens tussen de digitale en fysieke wereld onderzoekt.
Onthullen van Imperfecties: De Kunst van LoD-optimalisatie
De belangrijkste component is een 3D-geprinte maquette van een traditionele Chinese tuin, deels gedetailleerd en deels onaf, met tekenen van polygonale rekking. Een achtergrondvideo toont de sculptuur vanuit een ideaal perspectief, volledig afgewerkt. Terwijl kijkers dichterbij komen, worden hun real-time perspectieven vastgelegd en vervangen de vooraf ingestelde weergave op de video. Deze interactie vergroot de onafgemaakte delen van het model op het scherm, waarbij ze worden belicht als resultaten van Level of Detail (LoD) optimalisatie, niet als tekortkomingen.
Voorbij het Kader: Perfectie Uitdagen en Verborgen Realiteiten Onthullen
Traditioneel wordt inhoud op het scherm perfectie benaderd, terwijl delen buiten het scherm vaak worden verwaarloosd. Deze over het hoofd geziene delen zijn echter essentieel voor het volledige plaatje. Door verschillende staten van het model te tonen, daagt de installatie traditionele esthetiek en perfectie uit.
Het interactieve ontwerp vergroot de betrokkenheid van de kijkers en zet aan tot reflectie over de compromissen die gemaakt worden bij het overbrengen van de fysieke wereld naar de virtuele. Door kijkers uit te nodigen “het scherm binnen te treden”, doorbreekt het werk de grenzen tussen digitaal en fysiek, kunstmatig en natuurlijk, immaterieel en materieel. Veranderende perspectieven maken kijkers bewust dat wat ze op het scherm zien niet het hele plaatje is; veel blijft verborgen buiten het kader.
Omarmen van Imperfectie: Integreren van Digitale en Fysieke Realiteiten
“Unseen Virtual” moedigt kijkers aan te erkennen dat de digitale wereld zowel perfecte beelden als verborgen, imperfecte delen bevat. Door het kader te doorbreken, bevordert het werk een diepere betrokkenheid bij en begrip van de digitale wereld, en integreert het deze in onze echte wereld. Het accepteren van imperfecties in de echte wereld helpt ons de digitale uitbreiding van onze fysieke realiteit te waarderen.
