In welke mate nemen we de kennis en ervaring van kinderen en studenten serieus? Is er ruimte om die kennis te benutten binnen het onderwijs? En hoe werkt dat als het gaat om jonge mensen met een chronische aandoening?
Welke kanteling brengt ervaringskennis in het onderwijs?
Door het perspectief te verschuiven van 'ik vorm een probleem' naar 'ik voeg waarde toe’ kunnen de belevingen van studenten met een chronische aandoening worden omgezet in expertkennis. Zo blijkt de eigen ervaring een waardevolle inbreng te zijn in het onderwijs.
Pabo-studenten en docenten ontwierpen samen interactieve tools die leraren en leerlingen helpen om van rol te wisselen, ‘lastige’ onderwerpen aan te pakken en inzichten te ontwikkelen over de waarde van ervaringsdeskundigheid rond chronische aandoeningen. Niet alleen op de Hogeschool Utrecht, maar ook op basisscholen. Tijdens hun stages brengen studenten dit zelf het onderwijsveld in.
Peer Station
Het mobiele PeerStation is de plek waar ze samen onderwijs-en ondersteuningstools voor Pabo- en basisonderwijs maken. In het creatie proces hebben de docent en student elkaar nodig. Het maakt niet uit wie het initiatief neemt. In het ene geval is dat de student die opstaat en zegt ‘hier wil ik iets mee’, in het andere geval is het de docent. De initiatiefnemer zoekt vervolgens naar ruimte (toepasbaarheid, studiepunten, betaalde uren) om een eigen toepassing te maken. Om dat te willen en te kunnen hebben ze elkaar nodig. In de samenwerking doorvoelen ze de urgentie om vorm te geven aan dat wat vaak onzichtbaar is.
“Veel is niet zichtbaar, maar wel aanwezig. Maar eigenlijk zou het niet uit moeten maken of een (chronische) aandoening zichtbaar is of niet. Het gaat om de invulling die wij aan het gesprek hierover geven.”
Rianne de Roon, Ervaringsdeskundige student HU Pabo
Over MV design + Agis Innovatiefonds + Zorgeloos naar school
Stichting Zorgeloos naar School
Studenten en onderwijsprofessionals van HU pabo (Hogeschool Utrecht) Ondersteund door het Agis Innovatiefonds.
