Yvonne Mak's werk verkent de kruising van natuur, menselijke verantwoordelijkheid en illusie. Deze installatie is ontworpen om door de zon verbleekt textiel na te bootsen, wat de geleidelijke, en vaak onopgemerkte, transformaties door klimaatverandering symboliseert.
Het verstrijken van de tijd.
Yvonne Mak's installatie bestaat uit een gordijn die door de zon verbleekte textiel nabootst en symboliseert de subtiele, geleidelijke veranderingen door klimaatverandering. De gordijnen, met patronen die doen denken aan een raam, creƫren de illusie van vervaging door jarenlange blootstelling aan de zon. Het werk vormt een krachtig metafoor voor de langzame en vaak onopgemerkte effecten van klimaatverandering.
Door de stof te presenteren als raambekleding die in de loop der tijd is aangetast, nodigt Yvonne de toeschouwer uit om na te denken over de subtiele, onzichtbare verschuivingen die zich in ons milieu voltrekken. Deze installatie benadrukt de delicate balans tussen natuur en menselijke activiteit en stimuleert een dieper bewustzijn van de voortdurende veranderingen die onze planeet vormgeven. Tegelijkertijd is er reden tot optimisme, want natuurvriendelijke technologieƫn, producten, voedingsmiddelen en gewoonten nemen steeds meer toe en bieden hoop op een duurzamere toekomst.
