Vertrekkend van de kritische benadering van de moderne overdaad aan positiviteit, brengt de tentoonstelling een heersende emotie van die tijd naar voren: 'gevoel van leegte'. Elk project kent er eigen vormen en kleuren aan toe, waardoor het publiek kan nadenken over de gaten in iemands leven.
Een stap om de leegte onder ogen te zien voorbij de overdaad aan positiviteit
Na een tijdperk van schijnbaar eindeloze materiële productie vlakt de grafiek van de economische groei af. Grondstoffen raken op, goederen zijn instabiel. Naarmate de technologie vordert, worden industrieën complexer en veranderen persoonlijke levens in een snel tempo. Sociale media, het platform voor moderne relaties, staan ​​alleen ‘likes’ toe en benadrukken alleen momenten die ‘er gelukkig uitzien’. In de druk en paradoxen van deze tijd lijken veel mensen zichzelf uit te buiten door tastbare prestaties na te streven, het hoogtepunt van hun leven. Maar met welk doel? Verwijzend naar de moderne overdaad aan positiviteit die inherent is aan overproductie, overmobilisatie en overcommunicatie waarschuwt filosoof Byung-Chul Han dat geweld zowel uit positiviteit als uit negativiteit kan voortkomen. Daarom nemen we een aanhoudende stap om de leegte onder ogen te zien, de betekenisloze momenten na alle prestaties en positiviteit, en ontwerpen we een praktijk van welzijn.
De leegte confronteren en verteren
Hoe kunnen we een gevoel van leegte onder ogen zien en koesteren voor echt welzijn dat zowel de positieve als de negatieve aspecten van het leven omvat? Van het begin tot het einde van ons bestaan ​​komen we op een gegeven moment leegte tegen. De vorm, kleur en frequentie van leegte varieert echter van persoon tot persoon. Een gevoel van leegte komt voort uit de eindigheid van het leven, de kloof tussen idealen en werkelijkheid, een wankel geloof of de cyclische aard van het bestaan. In de komende tentoonstellingen confronteren en verwerken kunstenaars en ontwerpers hun eigen soort leegte door periodiek essays te schrijven over de zelfrealisatie van de individuele leegte en hun relatie tot de cultuur waarin we leven. Door vormen en kleuren te geven aan het ongrijpbare bestaan, nodigen de kunstenaars uit publiek in verschillende soorten en contexten van leegtes en bieden geruststellende momenten in de sympathie van de tijd. Via de tentoonstelling hopen exposanten ook de zelfonderzoekende houding te introduceren in de cyclus van voortdurende bevestiging, waardoor we kunnen nadenken over de gaten in het leven en ons daarom kunnen afvragen wat een ‘betere toekomst’ werkelijk is.
